"never waste a good crisis"

 

 

Jij, die het leven verder zet na kinderjaren van diepe ontgoocheling, pijn, trauma, onderdrukte gevoelens en verlangens, het niet meer herkennen van je eigen waarheid..het niet meer ervaren van levensvreugde.

 

Jij, die dit alles uiteindelijk hebt overleefd maar het grootste deel van jezelf hebt achtergelaten.

 

Jij, die er zich ondertussen niet meer van bewust is hoever je bent gevorderd in het opvoeren van een aangepaste versie van jezelf, maar een onvrij, mat, leeg gevoel je leven kleurloos maakt, of ziekte je lichaam overneemt.

Jij, die bij het vermijden om je pijn te voelen, een bestaan leidt, dat jou zodanig afvlakt en leegte laat ervaren, waarbij substanties of andere afleiding nodig lijken om dat diepe gevoel van leegte tegen te gaan, opgevuld te krijgen.

 

Jij, die jezelf hebt aangeleerd om je levensenergie, die je nog kon voelen als kind, niet meer te voelen, en daarbij de pijn te vergeten. Vergeten hoe het voelt om te voelen en gevoeld te worden. Vergeten hoe het voelt om gehoord te worden, vergeten om jezelf te horen. Vergeten hoe het voelt om gezien te worden, vergeten om jezelf te zien.

 

Jij bent ervan overtuigt geraakt dat jouw eigenwaarde afhangt van bevestiging uit de buitenwereld, van iets dat je doet, of moet doen.

 

Dat het onveilig is om je kwetsbaar en open te stellen. Dat jouw dromen en verlangens volledig dienen afgescheiden te worden van de buitenwereld. Dat je jezelf dient te verdoven voor je eigen bestaan.

 

Jij, die terug wil kunnen kiezen voor wat je Weet, van binnenuit en uit je diepe dissociatie wilt ontwaken.

 

Intuïtief voelen wat goed voor je is, je eigen grenzen aanvoelen, tonen én respecteren bvb voldoende nachtrust, hoe je kiest; wat je eet en drinkt, wat je goed doet, wat niet, op welke plekken jij je thuis voelt, niet thuis voelt, met welke soort mensen je jezelf wil omringen, je innerlijke welzijn, kortom, de uitnodiging om jouw natuur te volgen, is wat jou telkens ontglipt omdat je je aanpast aan de verwachtingen, en jezelf daarin geen stem geeft, geen gehoor, aan jezelf voorbij gaat of simpelweg geen weet meer van hebt.

 

Voelend, wetend en ook volgend wat jij echt nodig hebt op zowel lichamelijk, emotioneel als spiritueel vlak....kortom Self-Care in de plaats van jezelf steeds te willen belonen voor je harde "aanpassingswerk" dat voorbij gaat aan jouw natuur, is wat nodig is om je opnieuw te verbinden met jezelf. Wetend dat jij je vrij kan uiten, bewegen, spreken, zonder de ander te willen pleasen, voorbij de angst voor afwijzing.